Bir Büyücünün Çocukluğu
Hermann HesseSözler ve Alıntılar
„Mümkün olsa da bir insan özgür olarak kendine bir din seçebilseydi. Büyüklerinden öğrendiklerine göre değil, ruhunun en derin köşesinde saklı yatan özleme uyarak…“
...ben kırık bir
kadeh gibiyim, yaşamım artık kapatılmaz bir gedikten akıp
gidiyor.
Gerçek ne olursa olsun asla kendisinden hoşnut
kalınmayacak, asla baş tacı edilip saygıyla önünde
eğilinemeyecek bir şey, çünkü bir rastlantıdan, yaşamın çer
çöpünden öte değeri yok. Ayrıca, insanı hep düş kırıklığına uğratan bu kuru ve pespaye gerçek bizim kendisini yoksamamızdan, kendisinden güçlü olduğumuzu
göstermemizden gayrı hiçbir yoldan değiştirilecek gibi değil.
Ve o akşam ilk kez sarayda duyulan bu iki dize çok geçmeden pek uzak yerlere kadar yayıldı ve ağızlarda sık sık söylenmeye başlandı.
Plaisir, d’amour ne dure qu’un moment,
Chagrin d’amour dure toute la vie.
Sevinci aşkın bir an sürer,
Acısı ömür boyu.
Sayfa 202
Ders kitabı olarak yararlandığım bir müzik albümünde gerçekten de bir şarkı vardı, şaşılacak bir nakaratı içeriyordu: "Oh ne mutluluk, oh ne mutluluk, bir çocuk olmak henüz!" Bir gizdi doğrusu. Bir şey vardı ki, biz çocuklar sahiptik ona ve büyükler o şeyin eksikliğini duyuyordu. Bizden büyük, bizden güçlüydüler ama, bir bakıma bizden yoksuldular.
Sayfa 159
İlgisiz bazı öğretmenler karşısında çaresiz söylenmesi gereken yalanlara başvurmayı, olduğum gibi görünmemeyi belledim, bu da başarıların yolunu açtı bana. Ne var ki, içimde tomurcuklanan çiçeklerden ilki de soldu böylelikle, ben de farkına varmadan yaşamın o yalancı şarkısını biraz biraz söylemeyi, "gerçek" karşısında, büyüklerin yasaları karşısında boyun eğmeyi "dünya nasılsa" onu öyle kabul edip uyum sağlamayı öğrendim.
Sayfa 161
Hoşlandığı şeyi neden düpedüz tutup yapamıyordu insan? Evet ama, neydi insanın hoşlandığı şey? Her şeydi bu ve hiçbir şeydi; bir anlığına her şey, sürekli olarak hiçbir şey.
Sayfa 172