Kazlar ömürlerinde bir kez evlenirlermis. Eşlerinden birinin başına birşey gelir yahut ölürse, ötekisi bir daha evlenemezmiş. Ateş yağar, nehir dururmuş o vakit. O inler dağlar dinlermis. Yüreğine Munzur dağları kadar bir ağırlık cokermiş sonra. Dünya ona dar gelir, dara cekilir gibi bir hal alırmış yüzü. Kimsiz kalır, koca: tenha bir yer olurmuş ona. Öyle yapayalnız kalirmis dünyada. Eşinin ölümü küçük bir kiyametmis , kıymet bilmek gerekmiş.
Sayfa 161