zülfü livaneli'nin okuduğum en sıkıcı romanıydı. diğerlerinde olduğu gibi şaşırtamadı beni bu kitabında. romanında bahsettiği insanlar hakkında çok fazla ayrıntılı kurgu üretebilme başarısı, zülfü livaneli'nin hayal gücündeki üstünlüğün bir göstergesi. o açıdan hayranlık uyandırıcı bir yazar. ama olayların karışık bir şekilde yazılmış olması ve anlatım tarzı, en azından bir 100 sayfadan sonra ancak romana adapte olabilmeyi sağlıyor.
bilemiyorum, belki de üstüste zülfü okumak bende bir baygınlık yaratmaya başladı. en azından araya başka kitaplar serpiştirilerek okunması gereken bir yazar bana göre..
