Burçin, bir gün kumsalda güneşlenirken başını gökyüzüne çevirdi, derin düşüncelere daldı. Gökyüzü masmaviydi, bu da Burçin'in en çok sevdiği renkti. Onun için bu renk özgürlüğü anımsatıyordu. Gökyüzüne bakarken kendi hayatı film şeridi gibi geçti. Çünkü o artık özgür değildi, uyuşturucunun esiri olmuş binlerce insan gibi bir köleydi. Nerede yanlış yaptığını sordu kendi kendine. Şansının neden kendisini bırakıp gittiğini düşündü.