Bir Romanın Son Cümleleri
Tolga SarıcaBir Romanın Son Cümleleri Gönderileri
Bir Romanın Son Cümleleri kitaplarını, Bir Romanın Son Cümleleri sözleri ve alıntılarını, Bir Romanın Son Cümleleri yazarlarını, Bir Romanın Son Cümleleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Artık çocuk değildi, her ne kadar aksini iddia etsede...
Sayfa 16 - Palto YayıneviKitabı okudu
"Aslında onları çok iyi anlıyordum hem de hepsini. Tıpkı benim gibi, hepimiz gibi, anlamsız hayatlarına bir mana katma adına delice çırpındıklarını biliyordum."
Sayfa 13 - Palto YayıneviKitabı okudu
"Tanrı kendi gizemli yöntemleriyle çalışır; kimileri bundan hoşlanır kimileriyse hoşlanmaz ama sonuçta hepimiz için bir planı vardır."
Sayfa 67Kitabı okudu
'Ömrüm boyunca boş konuştum, bunu bilecek kadar kendimi tanıyorum. Lakin kırk yılda bir de olsa ne vakit önemli bir şey, gerçekten dişe dokunur bir şeyler anlatmaya çalışsam kendimi kimselere dinletemedim.'
Sayfa 65Kitabı okudu
Son an'ımı onun kollarında geçirme hayalinden alamıyorum kendimi... Lütfen hep bu şekilde gülümse olur mu tatlı adam diyorum ona, hiç anlamadığı bir dilde...
Sayfa 60Kitabı okudu
Tanrım ben sizi hiç affetmeyeceğim...
Sayfa 59Kitabı okudu
Tanrım artık katlanamıyorum; ne olur bu kâbus son bulsun, ben artık yaşamak istemiyorum...
Ama dileklerim kulaklarınıza ulaşmayacak bile değil mi? Yani yapmayacağım. Nasıl tanımlanması gerektiğini -eğer ki böyle bir zorunluluk varsa- dahi bilmediğim hayatıma son vermeyeceğim.
Sayfa 59Kitabı okudu
İtiraf etmem gerekirse, gerçekleşmesini pek ummadığım bir ihtimale kapılıyor gibiyim.
Sayfa 58Kitabı okudu
Hoş bazıları, biraz da yaradılışlarından kaynaklı olsa gerek mutluluktan fazlasının peşinde gitmemiş midşr dalgalardan farksız ömürleri boyunca?.. bazılarının ruhu doygunluktan bir haber sürüklenip gitmemiş midir hiçliğin karanlığına...
Sayfa 57Kitabı okudu
Zamanın adeta ortadan ikiye yarılıp bir girdap oluşturarak bazı anları karanlıkta bıraktığını söylesek yanlış bir ifade kullanmış olmazdık.
Sayfa 55Kitabı okudu
Ne güçtü bu insanları anlamak. Sadece varlıkları kendilerine yetemeyen zavallı canlılardı hepsi. Devamlı bir şeylerin peşinde koşan, kendi kendilerine yaşama ve dünyaya anlamlar yükleyip, kendi yarattıkları kavramların altında ezilen ahmaklar yığınıydılar işte. 'Aşkmış, peh; maceraymış, peh; tarihmiş, peh...' Her biri sonunda yaşar ve ölürdü tıpkı bizler gibi; fakat yine de her biri bunun ardında yüce anlamlar aramaktan vazgeçmezdi.
Sayfa 53Kitabı okudu
"Hiçbir şey sana yetmiyor değil mi? Salt sevgi, bağlılık ya da aşk değil senin aradığın. Sen hayalinde yarattığın beyaz atlı prensini arıyorsun hala. Ve ne yazık ki ben sahip olduğun en yakın seçeneğim, ama o değilim; hiçbir zaman olamayacağım da."
Sayfa 53Kitabı okudu
'Madem onlar anlatmaya değer bulmuyor, ben ne diye önemseyeyim ki,'
Sayfa 45Kitabı okudu
Şimdilerde bir hayali yaşadığını söylüyorlar. Şimdilerde mutluluktan şehirler inşa ettiğinden söz ediyorlar...
Sayfa 44Kitabı okudu