Bir senaryo çalışmamda yer verdiğim bir gaziyi daha yakından tanımak için gitmiştim ilk görüşmeye. O gün bu gündür savaş sonrası savaşlarına tanıklık etmekteyim. Asıl savaşları hastaneden ayrıldıkları anda başlamış. İlk kurşunlarını o anda yemişler. İlk yaralarını orada almaya başlamışlar. Kasıklarından iki bacağını kaybeden Ç. A. taburcu olup hastaneden ayrılırken demirbaş diyerek altındaki tekerlekli sandalyeyi aldıklarında, "Bacaklarımı, her şeyimi, her şeyimi o anda unuttum, ilk kez keşke ölseydim" diyor ve bacaklarını istiyor.
Yaşam savaşlarında hemen hemen hepsi yenilmişler, teslim olmuşlar. Hemen hemen hepsi "ortada kaldım" diyor, "pişmanım" diyor.