Bir Şeftali Bin Şeftali
Samed BehrengiBir Şeftali Bin Şeftali Sözleri ve Alıntıları
Bir Şeftali Bin Şeftali sözleri ve alıntılarını, Bir Şeftali Bin Şeftali kitap alıntılarını, Bir Şeftali Bin Şeftali en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zenginler yiyeceklerine fakirler kadar değer vermezdi
Sayfa 10 - çınar yayınlarıKitabı okudu
Anam bana:
"Benim güzel kızım, sakın güneşten yüz çevirme emi yavrum," derdi. "O bizim en yakın dostumuzdur. Toprak aşımızı veriyorsa onu pişiren de güneştir.Dön bir bak, kendini güneşten sakınanlara, benzi sararıp solmuş hepsinin, kemik kemik vücutları.
Güzel kızım, şunu kesinlikle bil ki, bir gün güneş dünyaya küser de ısı ve ışığını ondan esirgerde bir tek canlı bile yaşamını sürdüremez, ne bitki ne hayvan.
Sayfa 18
Toprak onu işleyenindir.
Sayfa 55Kitabı okudu
Artık toprak yüzeyine çıkmıştım, bu toprak annemin annesiydi, benim annemdi ve bütün canlıların annesiydi.
Sayfa 47
Ben sıradan, küçük bir ağaçtım; buna rağmen beni ne kadar parlak bir gelecek bekliyordu...
Sayfa 45
Toprak onu işleyenindir.
Sayfa 55Kitabı okudu
Tam gelişmemiş bir ağacı mükemmel bir gelecek bekler.Her şey her saniye değişir,bu değişiklikler üst üste binerse ve dikkatle gözlenirse ,o nesnenin eskisi gibi olmadığı, bambaşka bir şey olduğu görülür.
Sayfa 45Kitabı okudu
Polat durup düşündü. Sonra da,"ama bu toprak bize ait değil ki,"dedi
"Olsun, yine bir şey yapamaz, diye yanıtladı onu Sahip Ali. "Toprak onu işleyenimdir. Ağacı yetiştirdiğimiz bu küçük toprak parçası da bizimdir.,
Sayfa 54
Gidiyorum şeftali ağacı. Şeftalin sana kalsın!
Şimdi etim lokma lokma yok olurken, çekirdeğim, özünde yepyeni bir yaşam umudu besliyordu. Çekirdeğim bir süre sonra yeniden yeşerebileceği bir ortamın düşünü kuruyordu.
Demek ki aynı anda ölüyor, yok olur, ama kendi kendimden yeni bir yaşamı doğuruyor ve yine var oluyordum
Toprak onu işleyenindir. Ağacı yetiştirdiğimiz bu küçük toprak parçası da bizimdir.
Her şey her saniye değişir, bu değişiklikler üst üste binerse ve dikkatle gözlenirse, o nesnenin eskisi gibi olmadığı, bambaşka bir şey olduğu görülür.
Artık toprağın yüzeyine çıkmıştım, bu toprak annemin annesiydi, benim annemdi ve bütün canlıların annesiydi.
Biraz sonra benim taneciklerim onların etinin, saçlarının ve kemiklerinin bir parçası olacaktı. Elbette onlar da bir gün gelecek öleceklerdi. O zaman benim gövdemin taneciklerine ne olacaktı?
Artık bir çekirdek değildim. Kendi içimde büyümüş, yok olmuş, sonra da başka bir şey dönüşmüştüm.