Bir Solgun Adam
Selçuk BaranBir Solgun Adam Gönderileri
Bir Solgun Adam kitaplarını, Bir Solgun Adam sözleri ve alıntılarını, Bir Solgun Adam yazarlarını, Bir Solgun Adam yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
... Belki de yalnızca insanlarla konuşmayı sevmiyorum. Çünkü biliyorum; yaşama küskün, kırgın ölmüş bir yazarın dediği gibi, insanlar, 'Bizim gerçekliğimizi değil, kendi yalanlarını söylerler' durmaksızın.
Evet, ben kimseler tarafından görülmem. Yalnızlığım koyu bir sis gibi bedenimi sarıp sarmalıyor demek ki. Ya da şimdilik insanları korkutacak kadar yalnız değilim.
Anılarım bile yok. Anılarıma yaklaşabilmek için yeterince yaşlanmadım mı yoksa? Kendimi zorluyorum;kopuk, kısa, anlamsız görüntüler gidip geliyor. Anılarım bunlar mı?
Kimsem yok…Hiçbir şeyim yok, kitap raflarında duran üç beş tozlu kitaptan başka.
Ne kadar uzun ve derin uyuyorum. Kalktığımda nerede bulunduğumu, kim olduğumu bile unutmuş oluyorum. Kimliğimden habersiz bulunduğum o çok kısa an… ilk uyanışım güzel oluyor. Sonra kendimi ve odamı tanıyınca, bir yerime bıçak batırılmış gibi irkiliyorum.
Bize şu hayat denen paçavrayla ilgisini kesenler gerekli.
Karanlıklar belirsiz tehlikeleri, derinliği bilinmeyen korkuları gizlerdi.
Hiç gitmemeliydim. Çünkü dönmek, geri dönmek… anlatılır gibi değil. Öyle saçma,öyle anlamsız ki!
Adımlar insanı acılara da götürür, biliyorum. Ama yalnızlıktan boğularak ölmemek için acılara katlanmayı öğrenmeli.
Büyükler öyle değiller. Onlar incinmeyi çoktan unutmuş oluyorlar.
Belli, gerçekten acı çekmiş bir zamanlar. Belki acıları olgunlaştırmıştır onu.
Kısacası, dünyasına sınırlar koymamış.
Yorgun,kırık ve umutsuzdum bir ara. Kentteki yaşam kolay yıpratıyor insanı.
İnsan ancak bir şeylerden yoksun olduğunu sezinleyebilir, bunların neler olduğunu hiçbir zaman bulamaz. Hem bulsa neye yarar?