Biz Kınalı Bacaksızlar Gönderileri
Biz Kınalı Bacaksızlar kitaplarını, Biz Kınalı Bacaksızlar sözleri ve alıntılarını, Biz Kınalı Bacaksızlar yazarlarını, Biz Kınalı Bacaksızlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Babam ve Maraşlı olan askeri Ahmet, aynı operasyonda Şehit düşmüşlerdi. Önümde ay yıldızlı bayrağa sarılı iki tabut; biri babam, diğerinde hayatının baharında vatan için canını veren bir abim yatıyordu.
Çünkü, benim bildiğim babam yılların askeri, 20 yıllık Subay kolay kolay ölemezdi.
Sayfa 244Kitabı okudu
İkinci senenin sonunda evden çıkmaya başlamıştım. Ama insanların bakışından sıkılıyor ve utanıyordum. Aslında bu utanılıcak bir durum değildi.
Ben bir kahramandım, o insanlar için ve kutsal bir görev uğrunda bu hale gelmiştim.
Sayfa 241Kitabı okudu
Vücuduma 6 mermi isabet etmişti. Her tarafım kan içinde kalmıştı, ölümü düşünüyordum.
Nerden çıktığı belli olmayan bir yılan en tehlikeli mevziden yapılacak bir sızmayı önlemiş ve bir taburun hayatını kurtarmıştı.
Sayfa 223Kitabı okudu
Kimse konuşmuyor ve gülmüyordu. Buradaki insanlar mutluluğu unutmuş gibiydi.
Sayfa 210Kitabı okudu
Halen mevziye girip Şehit arkadaşlarımın üzerine mermi yağdırmaları gözümün önünde canlanıyor, bu canımı daha çok yakıyordu. Artık kendi acımı hiç hissetmiyordum. Onlar değil, adeta ben on sekiz kez şehit olmuştum.
Başımı ne tarafa çevirsem Şehit arkadaşlarımı görüyordum. Çok değil birkaç saat önce gülüşüp oynuyor, gelecekle ilgili hayaller kuruyorduk.
Sayfa 185Kitabı okudu
Nizamiyeden girdiğimde duyduğum ilk ses;
''Sivili unutun, burası ana kucağı değil, asker ucağı'' olmuştu.
Sayfa 176Kitabı okudu
Türkiye'nin her tarafında olduğu gibi genel bir düğün havası vardı; yalnız bu düğünde bir gelin ve bir damat yoktu. Sadece vatan uğruna kurban olmak için can atan Mehmetçikler vardı.
Sayfa 176Kitabı okudu
Annemin aksine çok sert bir yapıya sahip olan ve hayatım boyunca ağladığını hiç görmediğim babam, ziyaretime geldiğinde kendini tutamayıp bir çocuk gibi hüngür hüngür ağlamıştı.
Belki de hayatında ilk kez ağlıyordu...
Sayfa 174Kitabı okudu
Yaralarım iyileşmiş, birkaç ay sonra protezimi yaptırmış ve taburcu olmuştum. Artık yürüyordum. Benim içim şu ana kadar yaşadığım en güzel olaydı, hiç kimseye minnet etmiyor, kendi işimi kendim görüyordum. Uçmayı yeni öğrenen kuşlar gibiydim.
Ama en önemlisi artık kendi ayaklarımın üzerindeydim...
Sayfa 164Kitabı okudu