Artık uzak dur benden!
Çünkü adını bile duymaya tahammülüm kalmadı, çünkü adını duymaya ayırdığım tahammülü, her gecenin sonunda ayrılığı duyarken tükettim. Artık özlediğim kadar nefret ediyorum senden. Ve nefret ettiğim kadar gidiyorum. Aşkta sıfırdı yüreğin ve sen sıfırı tükettin… Bizden geriye ne bıraktın gözyaşından başka? Aşk için verdiğin tek çabaydı gözlerimi ıslatmak. Gurur duyabilirsin şimdi kendinle... Mutlulukla aramı bozdun sen. Bir şiir mesafesi kadar bile yakın değiliz artık hayata. Aynı caddede ki, farklı kaldırımlarda yürüyoruz şimdi seninle. Seninki ayrılığa gidiyor, benimki sensizliğe. Yüreğimin ortasından bütün ümidimi alıp, beni ümitsizliğin ortasında yürekli bıraktın… Beni sensizliğin eline bırakıp, ömrünü yokluğumla yaktın! Dilerim yokluğumun ateşinde sevmeyenleri ısıtmazsın, dilerim ki içine kar yağdıranların teninde, bahara dokunmazsın. Eğer olurda sevgilim, bir gün özlersen beni ve aklın başına gelirse, fazla uzağa gitmene gerek yok. Elini vicdanına koy, ben sızladığı yerdeyim…
