Gerçekte, Roma İmparatorluğu düştükten sonraki bin senelik hayatında Bizans'ın durmadan harabeye yuvarlandığı kolaylıkla zannolunur. Böyle düşünmek asla caiz değildir. Onu mahvedecek gibi görünen bunalımları çoğunlukla kıyas kabul etmez derecede parlak devirler ve ümit edilmeyen yeni doğuşlar takip etmiştir. Bu devirde, bir tarihçinin sözüne göre “İmparatorluk, bu ihtiyar kadın, altın ve kıymetli taşlarla süslü bir genç kız gibi görünür. VI. asırda, Justinyen devrinde devlet son bir defa Roma'nın iyi günlerinde olduğu gibi toparlanır ve Akdeniz yeniden bir Roma gölü olur. VII. asırda, İzorya'lı (Eski Silifke) imparatorlar, Şarl Martel'in Poitiers'de Hıristiyanlığı kurtardığı sıralarda, İslamiyet'in hücumlarını kırarlar. X'uncu asırda, Makedonya ailesine mensup hükümdarlar, Bizans'ı, muzaffer silahlarını Suriye'ye kadar götüren, Rusları Tuna boyunda ezen ve Bulgar çarlarının kurduğu devleti kan içinde boğan büyük bir şark devleti haline koyarlar.
