Yazarın okuduğum ikinci kitabı. Daha önce "sabıkalı ve dul" kitabını okumuştum... Emine şenlikoğlu muhafazakar yazanlardan birisi. Bu kitap cok heyecanlı başladı ama 2. Kısımdan itibaren bambaşka bir hal aldı.. Sevemedim.. Sanki bir kitapta iki ayrı hikaye okuyormuşuz gibi.. Ve sürekli diyalog halinde gidilmiş. Anlatım, zaman kavramı belirsiz.. Yazar Neden böyle bir şey yapmış pek anlayamadım doğrusu. Ama ilk sayfalarında kendisi de şunu belirtiyor zaten; gençlik yıllarında yazdığını, pekte kitap yazabilme kabiliyetine (o dönemler) sahip olmadığını söylüyor.. Sonra şunu da ekliyor. (tüm bunlara rağmen) O dönemde kitabın konusu guzel olduğundan çok beğenilmiş, 1985 yılından 2006 yılına kadar 65 baskı yapmış... Tabi ki bu begenilme konusu bence göreceli bir durum. Ne yalan söyleyeyim ki şimdi(?) kitap benim için 70 sayfa falan sürdü. Sonrası sıkıcı, bunaltıcı bir hal aldı. Bir tür din kültürü ve ahlak bilgisi dersinde, bu Kitabı elime tutuşturulmuş gibi hissettim kendimi.... Bir gun farklı bir kitabını okur muyum? Pek emin değilim..
