Bonnard'ın doğuştan şakacı bir yanı hiç yoktu ve yaşlandıkça daha fazla içine kapandı, hatta başkalarına karşı biraz güvensiz hale geldi.
Aslında, hayatı boyunca, hatta Nebiler grubu içinde yer alırken bile, başkalarıyla birliktelikten ziyade yalnız kalma gereğini duydu; daha doğrusu gerek duyduğu şey, sanatıyla baş başa bırakılmaktı.