Bunalımdan Yaşama Kültürü
Nermi UygurBunalımdan Yaşama Kültürü Gönderileri
Bunalımdan Yaşama Kültürü kitaplarını, Bunalımdan Yaşama Kültürü sözleri ve alıntılarını, Bunalımdan Yaşama Kültürü yazarlarını, Bunalımdan Yaşama Kültürü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Uyuyordum da uyandım mı? Aklım nerdeydi eskiden?
- Sana yeni bilinç gerek.
- Peki nasıl?
İnsanın kendine yepyeni bir dünya armağan etmesidir, değişim.
Bir ağaçtır bu âlem.
Meyvesi olmuş Âdem.
Maksud olan meyvedir.
Sanma ki ağaç ola.
İnsan, insan olduğu için birkez unutmaya başladı mı sonu gelmez yıkımların.
İnsanın dışında, insan olmadan da varolan, insan varlığından bağımsız birşey, sözgelimi, ne türden olursa olsun, zaman-uzay içinde yeralan bir cisim değil bunalım. İnsana ilişkin, insanla ilişkili, insana özgü bir gerçeklik bunalım. İnsanın olmadığı yerde, bunalımdan söz etmek anlamsız. İnsan yoksa, bunalım da yok. İnsanın yaşadığı birşey, kendine özgü büyük bir yaşantı bunalım.
Vücudunu yeniden bulmayan, kendine yeni bir dünya kuramaz. Bu yeniden-bulma, olsa olsa gerekli koşul; yeterli koşul için başka şeylere gerek var.
İnsan insandır; gözünde büyütürsün, küçücüktür; küçücük sanırsın, öyle şeyler yapar ki büyür de büyür, ne akla ne gönle sığdırabilirsin.
İnsan umut ettiği için inanır, inandığı için umut eder!
şöyle ki, sözgelimi, yıkım diye nitelediğim bunalımın, yıkımın tam tersi birşey olabileceğini tasarlayamadım.
Sayfa 86
Zorla gülünmüyor ki. İçten gelmeli. Hele öz-yazgının kara damgasına, ölümün yüz'süz yüzüne gülüp geçmek bana vergi birşey değil. birbakıma olumlu bir davranış bu, özümün varlıksal koşullarını tiye alamıyorum.
Sayfa 67
Genellikle: ya başkalarından kaçanlar, özünü başkalarına kapayanlar yalnız kalır; ya da: başkalarının bıraktığı, dışa attığı, başkalarının yüz çevirdiği kimseler yalnızdır.
Sayfa 97Kitabı okudu
Söyleşi yalnızca işlevsel bir gereksinme değil, varlıksal bir besin. Şöyle gönül doyuran bir söyleşinin yerini ne tutabilir? Yaşamımızı dokuyor bu ilişkiler. Ilişkiler ne denli nitelikliyse, yaşamımız da o denli nitelikli.
Sayfa 158
Kolay kolay vazgeçemiyor insan kendinden, dünyasından. Umulmadık bir başkaldırışla, alaya aldığı oluyor insanın kendi yaşama ya da ölme koşullarını.
Ne korkunç şey artık okuyamamak. Bir bakıma okumanın sona ermesi: ölüm..