Kimi anlar vardır ki insan ıssız bir dağın tepesinde kibirle durur, tekdüze, engebesiz, hatları ve renkleri aynı olan bir manzaranın karşısında yeryüzünü bir bakışta kucaklar. Kimi anlar ise, insan aşağıdadır, her bir toprak parçası girinti ve çıkıntılarıyla, cihannümalarıyla yalnızca kendi hesabına var olur.