'Kuzgun' filmiyle tanıştığım yazarın bu kitabında yer yer (özellikle sonlara doğru işkence halini aldı) sıkıldım, yer yer Kemal Sunal filmlerinden sahne izliyormuş gibi oldum. İçinde oldukça güzel hikayelerin yanı sıra gezi yazısına, denemeye kaçan hikaye denmeyecek yazılar da mevcut. Okunacak kitap yoksa ya da yoğun tempoya biraz ara vermek için hikaye hikaye okunmayacaksa öncelik başka eserler olacak şekilde, ötelenerek okunmalı diye düşünüyorum.
Alıntılar:
Geçmişteki mutlu anılar bugünün acısıdır.
Ölüm adındaki bu gizeme dört nala koşuyoruz.
Bazen insanın vicdanı öyle büyük yükün altında ezilir ki kişi bu yükten ancak mezarda kurtulabilir.
Kimi zaman hakikat, kurgudan daha tuhaftır.
Erkeğin kadından birkaç hatta on küsür yaş büyük olmasını toplum olağan karşılarken tersine sıcak bakmıyordu.
Toplumun görüşleri ezberlenmiş saçmalıklardan ibarettir.
İnsanlar karışık olmayan şeylere ilgi göstermez.
Tarih, bilimin önünü tıkayan bilim insanlarıyla doludur.
İnsanın alışkanlıklarının kölesi olduğundan ve hayatındaki öncelikleri alışkanlıklarının belirlediğinden kuşkum yoktu. (Suç ve Ceza'da geçen "İnsanoğlu denen aşağılık yaratığın alışamayacağı hiçbir şey yok galiba..." cümlesi aklıma geldi.)
Ayrıca eserde, okuyunca eğitim sistemimizi hatırlatan "Procrustes'in Yatağı" kavramıyla tanıştım. ( Tarih boyunca tek tip insan toplumu üretme projesi ve dogmatizm simgesi.)
