Isa’nın teni ve ruhu, görkemle,
benim ruhumda yiter,
titrerim akşamın iç karartıcı
ve soğuk kederinde.
Sonsuz düzeniyim ben yeryüzünün,
sayılmaz ormanım ben.
Sürerim düşlerin kalyonlarını
bilinmeze doğru hep.
Sonumu, yazgımı bilememenin
ıssız acılığı var içerimde.
Sayfa 159