Celal Sahir, Atatürk'e bir şiir okuyor. Aynen hatırlayamadığımız bu şiir, maalen şöyle bir şey:
- Boş, boş, boş... Sokaklar boş, meydanlar boş, dükkanlar boş, her taraf boş; ufuk boş, deniz boş, toprak boş...
Atatürk mırıldanıyor:
- Ne o Celal Sahir: bu şiiri nüfus sayım gününde mi yazdın?