İnsan sık sık ormanı dinlemeli. Yaşamımın çok uzun yılları ormanı dinlemeden geçti. Durup dinliyorum. Burada olmamın getirdiği boşluk duygusuna insanı taş gibi devinimsiz, kılan, boğuk bir sevinç yavaşça çöküyor. Bu ormanın var olması, böyle uğuldaması için bana gerek yok. Sevincimin kaynağı da bu zaten.