Müslümanların uyanışını bekleyen, yaşayan bir çınardır üstad. İslam Medeniyetinin doğuşuna şahitlik isteyen bir yazar.
Evet.. Üstad, bu çağda bir metafizik gerilim bekliyor. Müslümanların metafizik gerilimi başladığında, dirilişler, kıpırdanmalar, o kutlu günlere dönüş karşı konulmaz bir biçimde yeniden gerçekleşecek. Şam, Bağdat, Bosna, Kahire, Türkistan, Medine, Cezayir... ve nihayet başkentler başkenti İstanbul... Er ya da geç, dirilecektir bize göre.
Kitaptan anladığım kadarıyla, parolamız: İlham.
İlmin çocuğu olan ilham.
İlhamın yol arkadaşı, takva.
Takvanın ötedeki komşusu: İrfan.
İrfanın fedaileri ise: tabi ki basiret ve feraset.
Her denemesinde olduğu gibi, Müslümanların içine düştüğü durumu çözümlemek istiyor. Muhteşem çözümlemeler içeriyor. Keskin bir zeka, ince bir Müslüman sezgisine sahip... Görülemeyeni gösteren, gaflette olanı uyandıran satırlardır.
Ve satırdan değil sadırdan okumuştur kendisi.
Kitabın içeriği özetlenemez, yalnızca okunması gerekir, her okuyan da üstadı anlar mı? Üstad Sezai Karakoç'u, yalnızca, Gök Medeniyeti'nin hür çocukları anlar. Vesselam...
