Kadınların gözlerine bakıyorum uzun uzun, yüzlerindeki çizgilere. Kahkaha atanların bakışlarında bile bir yerlerde çöreklenmiş hüzün, yarım kalmış çocukluklar görüyorum. Belki de o noktada birbirimizin hayatına değiyoruz farkında olmadan.
Ben en çok buna güveniyorum işte. Yarım kalan çocukı sevinçlerimiz, umutlarımız, hayallerimiz hüzünden kurtulmak için kanat açacaklar...