Sözler ve Alıntılar
Çanakkale yokluklar içinde vatan müdafaasının bir milleti nasıl şahlandıracağının eşsiz ispatıdır.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti varlığını I. Dünya Savaşı cephelerinde şehit olmuş yüz binlerce mübarek evlâdına borçludur,
Seyit, vinci kopmuş ama ayakta kalan tek topun yanındaki 276 kiloluk gülleyi sırtına vurup namluya sürmüştü. Seyit ilk iki atışı isabet ettiremeyecek ama üçüncü gülle Ocean’ın arka tarafında patlayacak, geminin dümen tertibatı mahvolacaktır.
Çanakkale’de her şey tartışılabilir. Taktikler, kıyımlar, sebepler, süreçler... Her şey. Orada tartışılamayacak olan, Türk askeridir. Efsanenin de destanların da tek sahibi olduğunu Çanakkale’de göstermiştir.
Allah Allah! Nidalarıyla...
Fatma Hanım’ın Balkan Harbi’ni kastederek “Haydi, alnındaki lekeyi temizle.” dediği Üsteğmen Sait’in, göğsüne kefen konularak askere yolcu edilen Ali’nin, annesinin “Vatana kurbanlık koçumsun.” diyerek saçını kınaladığı Hasan’ın yanına geliyorlardı...
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.