Mela rabe, evîna te
Giha ber rendeşa zanîn
We, rê winda û şev tarî
çi Geylanî çi şîrazî
Serî hilde binêr çawa
Gihane jorê ezmana
Me gewher perçe kir îro
Ji bo na her kesek yarek heye é min e welat yar e
Bele çibkim di deste dijminê xwînwar û xeddar e
Çiqas pesnû giran bêjim nikarim ez bidim zanîn
Çeleng û nazik û şeng û şepal û şox û cebbar e
Hezar wek min di vê rê de bi van derd û kulan kuştin
Tilisma ser devê genca, di sînga min de reşmar e
Çi zanî qîmetê vê şengeşoxê dijminé bêbext
Ne wek
Kurmanc hemî axa û beg û mîr û melane
Hikmet eve her dem ku belengaz û gedane
Axa û began destê sitem danîye ser wan
Talanker û diz û keleş û bê ser û pane
Şêxan û melan xişt û def û xayet û Enwar
Wek gurzê giran dane milan , şêrê Xudane
Dûzex wekî mertale , bihuşt herwekî şûre
Kurdan ji kul û derdê evan qîr û emane
Her yek bi hezar rengî dixwin vî milletê dîl
Lê ew bi xwe der bircên belek , xan û serane
Zanane li cem her yekî sed xap û du sed fen
Kurmancê reben hov û dewar , dîl û belane
Ma ez ne ji ber derdê ewan bûme Cegerxwîn
Ev derde li nav kurde wekî jane di cane.
Evîna dil, te dil kiriye birîndar
Bihara min, hemî zer bûn gul û dar
Me ew rojên ciwanî, dan bi tolik
Ketim heştê, ji nû ve bûm evîndar
Diran û çav dil pêk ve şikestin
û porê min spî bûye bi yek car
Ez û bilbil bi gul û yar navdar in
Nîşanê evînê ne tenê ne dildar in
Dost û yar du dar in, payebilind û şîn
Dostanî, dilbijî di nav da pêtî û ar in
Evîndar her yek rengekî dixwazin
Hin dilbijê sorgul û dilbijê reşxar in
Evîn kanî ye, şêrîn û tehlî tê da yek so
Lê li hawir beden û çember û dîwar in
Ji wê kaniyê cihokek tê ser dilê hejar
Pêlên pêşi xweş in, lê ên paşî dijwar in