Savaş başladığından beri nasıl bölük pörçük yaşıyorsa hayatı, uykuyu da bölük pörçük uyuyordu şimdi. Sevmeye doyamadığı eşine gitti gözleri, derin uykudaydı. O gül yüzünü seyretti dakikalarca, nefes alış verişini dinledi. Böyle zamanlarda, sevdiklerinin nefes alış veriş sesini duymanın insanın içinde bıraktığı huzuru yaşatacak hiçbir notanın, hiçbir sesin dünyada olmadığını düşündü. O altın sarısı saçlarını derin bir şefkat ve koruma içgüdüsüyle okşamak istedi. Ağır ağır kaldırdı sağ kolunu, hafifçe ilerledi eli, tam saçlarına dokunacakken hızlıca geri çekti. Bütün gece korkularını, en çok da Halid’i bekleyen geleceği anlatmıştı kendisine, çaresiz dinlemişti geleceğe dair ümit verememenin acısıyla. Yeni dalmıştı daha, kıyamadı derin uykusunu bölüp uyandırmaya. Ağır ağır kalktı yatağından, yanı başlarında mışıl mışıl uyuyan kelebeğinin yanına gitti.

Yazar: