Ah gönül ah!
Denizler, okyanuslar içinde salsız gönül,
Çiçekten çiçeğe konan arılar içinde balsız gönül,
Kumar masasında assız, zarsız gönül.
Ah, sevmekten, bitap düşen halsiz gönül,
Umut kaybetmeden, yıllarca yol gözleyen arsız gönül...
Bak tükettin işte koca bir ömür,
Sen var git şimdi, geleceğin sömür!
Sobasın, anla artık bunu!
Atsın yâr senin içine kara kömür,
Sen od misali tutuşur iken, O ısınsın...
Ah uslanmaz rezil, ah muhannet gönül!
