Ruhu kafesteydi, yeteneklerini ise sandıklara hapsetti. İlk zamanlar ailesinin davranışlarını anlamlandıramayan Hare, hemcinslerinin ikinci sınıf kabul edildiği kalıpların bir mahkûmu olduğunu sonradan öğrendi.
Hare’nin sözlüğünde cesaret, kendini hapseden kalıplardan çıkabilmesiydi ve kendi cesaret kavramına erişmek için savaş verdi. O, kadının perde arkasına itildiği coğrafyada tüm gücüyle perdeyi aralamaya çalıştı.
İç dünyasını cümlelere, masmavi hayallerini kara kalem çizimlere anlatan Hare, insan psikolojisini renklerle birleştiren Biran, resim yapmaya kırmızının en acı hâli bir olay ile başlayan ve aynı zamanda kurgu hikâyeler yazıp köşeye atan Sarah…
Bu hikâye, Sarah’ın kurgu olmayan ilk hikâyesi…
Renklerin diliyle konuşan ruhların rengârenk alfabesinden oluşan bu hikâye, cesaretin sınırsız özgürlüğü ile esaretin özgürlüğe olan aşkının harmonisini anlatıyor.
Bu hikâyedeki cümleler, insanları kendi kalıplarına hapseden zihniyetle savaşıyor.
