Yerini bile bilmediği kalbine renk gelsin istiyordu.Tum bunları isterken bahar yerine kışa düşmekten,yıldırımlar eşliğinde yağmurlarda sürüklenmekten korkuyordu
O kaçmış,gerçekler kovalamıştı.Bu kovalamaca ardından yorgunluktan başka bir şey bırakmamış,üşüdükçe üşümüş artık soğuk işlemez olmuştu.Sanki doğduğu,nefes aldığı icin ödemesi gereken bir bedel vardı ve bu bedeli hayat ona layıkıyla ödetiyordu
Zehra icin Can,pahalı mağazaların vitrin camı gibiydi.Uzaktan bakan insanların imrendiği,iç dizaynı icin çabalayanların ise mesai bitse de gitsek dedikleri uzaklaşma hissi