Çiçeklerin Tanrısı
Hamdi KoçÇiçeklerin Tanrısı Gönderileri
Çiçeklerin Tanrısı kitaplarını, Çiçeklerin Tanrısı sözleri ve alıntılarını, Çiçeklerin Tanrısı yazarlarını, Çiçeklerin Tanrısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"...Artık öyle deli gibi kovalamıyorum, kaçtığını sandığım şeyin. Hiçbir şey kaçmıyormuş. İnsan kovalamayı bırakınca anlıyor, deliliği bırakınca."
Sayfa 331Kitabı okudu
"...Ama yüzü çok şey anlatmaya yetiyor. Yüz dili de söz dili kadar etkili bir anlatım gücüne sahip. O dili öğreniyorum. O tablolar çiziyor, ben tablolara isim veriyorum."
"Şaka ya da gerçek ya da hayal ya da masal. Ben senin mağaranım, sen benim peri çiçeğimsin. Hayatın bende geçecek."
"...dilin ölümü gibi bu da. Kadınla erkeğin özel dili. Aklında bir şey var, bir şey söylemek istiyorsun ama dilin kımıldamıyor, dudakların açılmıyor, sesin çıkmıyor, en fenası bu, aklınla vücudunun birer yabancı olmaları, ama daha da fenası bunun aklına takılması çünkü aklının umurunda ama vücudunun umurunda değil. Aklın kadın, vücudun hiç."
Sayfa 251Kitabı okudu
"Ama kalp öyle savruk ki akıl yetişemiyor, arkadan geliyor, çok arkadan..."
"Soluk, bir süre içinde hapsoldu. Havanın insana yetmediği bir an. İnsanın aklının bir akşamda, vücudunun bir başka akşamda kaldığı."
"Bir kadının sevgisi sana üzüntüyü unutturabilirdi. Keşke ben unutturabilseydim. Keşke sözcüklerden başka bir şeyim olsaydı sana verebilecek. Keşke aramızda bu kadar
keşke olmasaydı."
"...Kalbimin sesi daha güzel. Şu an çok güzel. Ve bu kadın en güzel kadından daha güzel, en karanlık kadından daha karanlık, tüm hayattaki en son kadından daha son."
"Bir hayat projesiydi bu da. Soğuk güneşin altında da olsa, tükenmiş bir toprakta da olsa, zayıf tohumlarla da olsa yaşatılacaktı. Yaşatacaktık."
Sayfa 198Kitabı okudu
"Aşk insanın kendi umutsuzluğuna inanmasıymış. Ve kendisiyle baş başa kaldıkça, kendisini dinledikçe, ya da bunları yaptığı için, o umutsuzluk inancını ölümcül bir mutluluğa dönüştürmesiymiş."
Sayfa 155Kitabı okudu
"Hayatı iyice dinlendirilmiş, yıllanmış bir viskiye benzetmeme izin verirseniz, efendim," dedi, "size hayatın karanlığı sevdiğini söyleyebilirim."
Sayfa 139Kitabı okudu
"...Ve kimbilir kahveyi niye bu kadar sevdi! Büyütülen küçük tutkular, hayatın içinden titizce seçilip alınan şeyler, kişiliğin süsleri."
"Gelecek ölümü düşünmek kaybedilmiş sevgiyi hatırlamanın yanında hiçbir şeydi. Acı hayalgücüyle, korkuyla değil, bellekle, özleyişle geliyordu. Gelince, bugün de yarın da siliniyordu. Hayat kendi üstüne kapanıyordu, sırtını dönen uykulu bir çocuk gibi."