İşte benim bu görmeyişlerim, fark etmeyişlerim hep dalgınlık denilerek bana iade edildi.
Kendi izimi sürdüğüm zaman ulaştığım ilk ipucuysa şu oldu; dalgın değilim, yolcuyum.
Görüntülerin, imajların, kelimelerin insanların arasından geçerek, hızın nesneleri görünmez kılması gibi, beni durduracak olana doğru giderken körlük yaşıyorum.