benim bu görmeyişlerim, fark etmeyişlerim hep dalgınlık denilerek bana iade edildi.
kendi izimi sürdüğüm zaman ulaştığım ipucuysa şu oldu; dalgın değilim, yolcuyum.
görüntülerin, imajların, kelimelerin, insanların arasından geçerek, hızın nesneleri görünmez kılması gibi, beni durduracak olana doğru giderken körlük yaşıyorum.