Hizmet etmek... itaat etmek... hiçbir şey olmamak...
H e r akşam, duvardaki bir çiviye asılan eski bir iş
elbisesi gibi. Sizi artık kimsenin düşünmediğini duymak ne korkunç şey, yarabbi! Sokakta ... — Çevremdeki
eşyalarla, öğle vakti, o parktan geçen tektük yolcular , ağaçlar... kanepelerle... hayatımı, artık yok olduğu
duygusu içinde, rüyada görür gibi gördüm... — ve artık hiçbir şey olmaktan kurtulmak istedim...