Rosenkranz, estetiği üç bölüme indirger: “Güzelliğin fikri”, “sanatın kavramı” ve “sanatın sistemi”.
Hegel'in Estetiğinde eksik gibi görünen güzelliğin metafiziği şeklindeki ilk bölümü Rosenkranz,diyalektik biçimde yine üç bölüme ayrıştırır: Çirkinin güzel ile uzlaştığı/barıştığı, sadece ya da basit birşekilde güzel olan, negatif güzel olan ya da çirkin olan ile gülünç olan. Bu bağlamda Çirkinin Estetiği adlıçalışmanın aslında “basit bir şekilde güzel olan”ın diyalektik açıklanışına bağlı olduğu da söylenebilir.
(Ulrich, 2016)
Ancak iç diyalektik gelişme açısından, çirkinin ifadesi bazı durumlarda yeterince açıkdeğildir. Rosenkranz bu anlamda metafizik pozisyonunu açıklığa kavuşturmayı amaçlamaktadır.Kitap, ilk bölümünün üç alt bölümden itibaren diyalektik formsuzluğa / biçimsizliğe, Ungestalt(asimetri)ve Misseinheit (uyumsuzluk-şekilsizlik) türleriyle ilgilenir.
İkinci bölüm "yanlışlık" ile ilgilidir. Her ikisi deyüce olana ve hoşgörüye karşılık gelenleri değil, biçim ve içerik anlarını temsil eder. Bir bakımagüzelliğin diyalektiğine göre, bölünme/parçalanma, biçim ve içeriğin uyumu olarak güzelliğe göre üstüste bindirilir.
Estetiğin çirkin ile olan ilişkisini felsefe, tarih, sanat, edebiyat ve yaşamdan örneklerle sunmaya çalışanRosenkranz'ın, 1853 tarihli Almanca orijinalinden Türkçeye aktardığımız kitabında yer yerkarşılaştığımız Fransızca, Yunanca ve Latince kavram ve alıntılarda, orijinaline sadık kalmaya ve Türkçeaçıklamalara yer vermeye çalıştık.
