Bu kitaplar dostum oldu çünkü bana arkadaşa ihtiyacım olmadığını öğretti Bana tek başıma durma cesareti verdi, yalnızlığın kıymetini bilmemi sağladı. Kitabı hiçbir zaman anlamadım; anlamanın eşiğinde olduğumu hissettiğim zamanlar oldu, fakat hiçbir zaman anladım. Anlamamak daha önemliydi benim için. Elime kitabı alıp arkadaşlarıma yüksek sesle okumak, onları sorgulamak, onlara izah etmek hiç arkadaşım olmadığını, dünyada bir başıma olduğumu idrak etmemi sağladı…
Henry’in kendi değişiyle kitaplarım da kurguya yer vermedim. Yaşadıklarım basit ve gerçekti, çünkü yaşantım hayal edebileceğimden daha gerçek ondan hayal ürününe gerek duymadım..
Yeraltı edebiyatını kendime yakın buluyorum. Karanlık oluşundan değil, asıl gerçek orada olduğu için.
