DADI & LEPORELLA
Akşamleyin dadı onları görmeye geldi ama sadece iyi geceler diyebildi. Genç kadın odadan çıkarken kızlar ona bir şeyler demek istedi ama diyemediler. Miss Mann, sanki onların özlemini hissetmiş gibi kapının orada arkasını döndü, gözleri nemlenmişti, iki kızı birden kucakladı ve birlikte ağlamaya başladılar. Dadı onları bir kez daha öptükten sonra telaşla odadan çıktı. Kızlar bunun bir veda olduğunu iyi biliyordu.
&
Gayrimeşru bir çocuk olduğu için toplumun sırtında bir yük olarak büyüdü. On iki yaşındayken bir lokantada orta hizmetçisi olarak çalışmaya başladı ama sonra yorulmak bilmeden bir hayvan gibi çalıştığı için turistlerin sıkça uğradığı ikinci sınıf bir otelde aşçı olarak çalışma imkânı buldu. Saat beşte
kalkan Crescenz, gece yarlarına kadar bir köle gibi çalışıyordu; yerleri süpürüyor, tahtaları ovuyor, odaları düzeltiyor, ocağı yakıyor, yemek yapıyor, hamur yoğurup ekmek pişiriyor, çamaşır yıkayıp ütü yapıyordu. Asla izin kullanmazdı kiliseye gidip gelmek dışında asla dışarı çıkmazdı. Mutfaktaki Ocağın ateşi onun güneşiydi ve tek dostu her yıl ateşi beslemek için ormandan kesilip getirilen binlerce ve binlerce odundu.
Erkekler onu rahatsız etmiyordu, bunun nedeni, daha önce de açıkladığım gibi, tabiat ananın ona bahşettigi tüm kadınsı özellikleri, bir robot gibi yirmi beş yıl çalıştıktan sonra kaybetmesinden kaynaklı olabilirdi. Tek zevki para biriktirmekti, çünkü bir köylünün istifçilik alışkanlığına sahipti ve yaşlandığında düşkünler evine gönderilmekten ölesiye korkuyordu. Sadakayla yaşamak onu öldürürdü.
Stefan Zweig
