“Buradaydı toprak ve deniz ne verdiyse, buradaydı suyun ve güneşin gebe bırakan gücü, buradaydı insanoğlunun alınterini güzele bağlamasını bilen yüceliği ve sinekten yağ çıkaran tilkiliği.”
Mutluluğun öznel bir doyum olduğunu düşünüyor Yusuf Kendir. İyi ki öznel. Yoksa kapışılır, parsellenir, Zeynellere, Pazarcı Ahmetlere, Hürmüzlere şimdikinden de azı düşerdi.
Tuhaf bir renkteydi günler, akçıl ve geçmişe benzemeyen. Yine de zaman iç içe, iç içe değil de tek, Perihan hanımın elinden düşürmediği yün örgüye benziyor. Eski ilmiklerdir bugünün ilmiklerini tutan.