Yaratılış öyle yaydı ki kendini. Hiçbir boşluk yok, her yer kalabalık. Hiçlik intihar etti, yaratılış onun yarasıdır, biz onun kan damlalarıyız, dünya da içinde çürüdüğü mezar.
“Ama diyorlar ki, acı göz açıp yumuncaya kadar ancak sürermiş; lakin acının çok daha ince bir zaman ölçüsü vardır, o bir saliseyi bile ince ince böler.”
Birbirimizi çok az tanıyoruz. Derilerimiz kalındır, ellerimizi birbirimize uzatırız, ama nafile bir çabadır bu, yalnızca birbirimizin kaba derisine sürtünürüz, - çok yalnızız biz.
Sayfa 1 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları - I. BasımKitabı okudu
"Hey Julie, mezar gibi seviyorum seni."
(Julie, başını çevirerek "Aman!" der.)
"Dinle bir ama! İnsanlar mezarda huzur var diyorlar, mezarla huzur aynı şeymiş. Bu doğruysa senin kucağında zaten toprağın altındayım."
Sayfa 2 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları - I. BasımKitabı okudu