noctis in dies
@Heimweh
"ben ateist değilim, babasıymış gibi tanrı’ya küsen bir çocuğum."
407 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
hayatın püf noktası her şeyi değil, neyi yaşamak istediğimizi belirlemekte. çok, mutlaka az'a yenilecektir. ruhuma dokunan az'lar, hislerime ulaşamayan çok'lardan daha yücedir.
"İstemeden varım ve istemeden öleceğim. Olduğum şey ve olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum."
Okur Takip Önerileri
Bir tebessümden daha kırılgan hiçbir şey yoktur ve içinde, zaman zaman, kalpten ara ara geçen acı, özlem, yitirilmiş ve asla unutulmamış vatan...
noctis in dies tekrar paylaştı.
"Yalnızım.
Dipsiz bir karanlık var ve ben yalnızım, terk edilmiş haldeyim.
Sevgi isteyen kalbimin yalnızlığı dayanılır gibi değil. İnancım nerede kaldı? Derinlerimde, içimde bile, boşluk ve karanlıktan başka bir şey yok. Tanrım, bilmediğim bu acı ne kadar da sancılı. Bana dur durak bilmeyen bir acı çektiriyor. İnancım yok.
Kalbime doluşan ve bana tarif edilmez bir kaygı veren söz ve düşünceleri dile getirmeye yeltenmiyorum bile."
édouard levé, "intihar" adlı kitabında diyor:
"nerede oluyorsam olayım, hep yanımda oluyorsun. yok olup giden onlar, sense varlığını en çok hissettirensin."
Acı çekenler, yalnız kişiler, yaşlılar, istenmeyenler, mutsuz olan insanlar çoğu zaman hemen yanımızda, ancak bizim onlara gülümseyecek kadar zamanımız bile yok. En ağır hastalıklar kanser ve verem değil. İstenmemenin, sevilmemenin bunlardan da ağır bir hastalık olduğunu düşünüyorum
