Dava
Franz KafkaSözler ve Alıntılar
İnsan bu dünyada otuz yıl yaşamışsa eğer ve benim gibi hep yalnız başına savaşmak zorunda kalmışsa, o zaman beklenmeyen olaylara karşı bağışıklık kazanıyor ve bunlar yüzünden çok sarsılmıyor… Yalnız insanlar hep alışıktır beklenmeyen olaylara.
“Lütfen daha az konuşmaya çalışın. Şimdiye kadar söylediğiniz hemen hemen her şeyi birkaç kelimeyle de ifade edebilirdiniz.”
Sayfa 20Kitabı okudu
Masum insanlar adil bir şekilde yargılanmak yerine kalabalıkların önünde küçük düşürülüyorlar.
İnsanları yanlış mı değerlendirmişti? Konuşmasına çok mu umut bağlamıştı? Konuştuğu süre boyunca gerçek yüzlerini saklamışlardı da, şimdi sıra harekete geldiğinde maskeler düşüyor muydu? Çevresindekiler ne biçim insanlardı!
İstediğim şey imkansız olsaydı istemezdim.
Umut olmasına var. Sınırsız denecek kadar çok umut var. Ama bizim için değil...
'' Senin için hiç bir şey ifade etmiyormuşum gibi beni öylece bırakıyorsun''
Sayfa 262Kitabı okudu