meğer ben hep trenler çizmişim ömrüme
ya da hiçbir istasyonda inmeyen yolcuymuşum
şehirler geçmişim içinde insanı yok
insan geçmişim şehrinden haberi yok
boşuna ad koymuşum boşuna tarihmişim
bozkır biriktiriyor günlüklerim
bu ayrılığı kim taşıdı buraya kadar
çok gitmişliğimden, az gelmişliğimden midir
gülşen bağlar, yeşil bostan ummuştum daha
raylar gözlerimi sürüklerken peşinden
kim oturuyor bende, neyi beklemekteyim
üşümek günündeyim
meğer ben hep trenler çizmişim ömrüme
ya da hiçbir istasyonda inmeyen yolcuymuşum
şehirler geçmişim içinde insanı yok
insan geçmişim şehrinden haberi yok
boşuna ad koymuşum boşuna tarihmişim
"birinci emir sev diye başlıyordu
uydum, uyak kıldım bedenimi
yüreğim bir erkeğe aşılanmış duruyordu
okuduğum tüm harfleri unuttum
kirli bir cennetin arafında cenabet kullar
bilirler ki İlk emirden son emre kadar
cennet kendisini aşkın cehenneminde sınar"