Delikanlı
Fyodor DostoyevskiSözler ve Alıntılar
Her zaman tekrarlanan anormallikler, en sonunda genel kural halini alır.
Yalnız kalmak istiyordum, yapayalnız.
nereye gidebilirdim? Kime gerekliydim, bana da şimdi kim gerekliydi?Kitabı okudu
Her şeyi sözle anlatmaya imkân yoktur, bazı şeyleri hiç anlatmamak daha iyi olur.
İnsanın görmeye değer bir şeyi kalmamışsa mumu neden söndürmesin?
"...tıpkı hayatımı söndürdüğüm gibi, yine söndürmek üzere mumu yakmak istemiyorum”
Seni ne kadar sevdiğimi söylemem için, yalnız seni kucaklamam, masmavi gözceğizlerini öperek şimdi artık senin için asla yüzümün kızarmadığını, seni o zaman da sevdiğimi, senin için kalbimin sızladığını, bununla birlikte sadece bir uşak gibi oturduğumu söylemem için şimdi bir defacık olsun bana görün, hiç olmazsa sadece rüyama gir. Seni o gün ne kadar sevmiş olduğumu hiçbir zaman öğrenemeyeceksin, anne!
Anneciğim, sen şimdi neredesin? Sözlerimi duyuyor musun?
Sevgili dostum, hayatta bazı küçük talihsizliklere katlanmasını bilmeli, diye mırıldandı. Talihsizlikler olmasa yaşamaya ne gerek var ki!..