Deliliğin Dağlarında
H. P. LovecraftEn Eski Deliliğin Dağlarında Sözleri ve Alıntıları
En Eski Deliliğin Dağlarında sözleri ve alıntılarını, en eski Deliliğin Dağlarında kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yerkürenin en tuhaf, garip ve korkunç köşelerinden birindeydik şüphesiz.
Ezr yayıncılıkKitabı yarım bıraktı
''Anlatmam gereken gerçeklerden kaçınılmaz olarak kuşku duyacak ;yine de eğer mantıksız ve inanılmaz gözüken şeyleri çıkaracak olsaydım , geriye hiçbir şey kalmazdı .
“Bir kez daha söze devam etmenin çok güç olduğu bir noktaya geldim. Bu aşamanın beni sertleştirmesi gerekirdi; ama bazı deneyimler ve imalar vardır ki, insanı iyileşmesine izin vermeyecek denli derinden yaralarlar ve geriye sadece o ilk dehşeti çağrıştıran, artmış bir hassasiyet bırakırlar.”
Bilinen biyolojinin yeni baştan yazılması gerekecekti, çünkü bu varlık bilimin haberdar olduğu hiçbir hücre gelişiminin sonucu değildi. Mineral yenilenmesi neredeyse yoktu ve belki de kırk milyon yıllık yaşına karşın, iç organları sağlam durumdaydı. Kayış gibi, çürümeye dayanıklı ve neredeyse yok edilemez olma, bu yaratığın varoluş biçiminin bir öz niteliğiydi.
O çalkantılı ve yarı aydınlık bulutlu arka plan, dünyevi uzaklıktan çok daha fazla, semavi, belirsiz bir öteliğin tarifsiz çağrışımlarını yapıyor ve nihai ıraklığı, ayrıklığı, yalnızlığı ve bu bilinmez güney dünyasındaki çağlar boyu süren ölümü, insanı şaşırtacak derecede hatırlatıyordu.
Gezegenin kıt kanaat soğumuş kabuğu üzerinde maddenin ilk kıvranıp yüzdüğü, bilinmeyen çağlarda yaşam ve ölümün, zaman ve mekânın karanlık ve şer ittifakları kurduğu, tekinsiz ve lanetli bir diyardan kurtulduğumuz için Tanrı'ya şükrettik.
İnsanın bu gölgeli delilik dağlarının eteklerinde kendi hayal gücüne mukayyet olması lazım.
Bir şeylerin feci derecede çarpık olduğunu biliyorduk; kronoloji, bilimsel kuram, ya da kendi bilincimizdi bu.
Her yeri saran çöküntünün ve çiçek bozuğu duvarların insanı cüceleştiren yüksekliği ve zulmedici yakınlığı karşısında eziliyorduk.
Çağlardır sessiz insanlık dışı taş labirentte ilerlerkenki düşüncelerimiz ve hislerimiz ile ilgili yarım yamalak bir fikre sahip olmak için bile gelip geçen ruh hallerinin, hatıraların ve izlenimlerin ümitsizce şaşırtıcı bir karmaşası arasında ilgi kurmak gerekir.
Yerkürenin en tuhaf, garip ve korkunç köşelerinden birindeydik şüphesiz.
İnsanlık öncesi sanatkârın yer yer her bir başı dumanlı doruğun üzerine manalı şekilde şimşek konduran ve o korkunç
zirvelerin birinden tüm kutup gecesi boyunca açıklanmamış bir ışıma yayan anlayışına gülüp geçmiyorum.
Düşünürken, şehrin insanlık dışı yaşının, büyüklüğünün, ölülüğünün, uzaklığının, buzulumsu alacakaranlığın ruhumu boğan ve üzerine çöken kutsuz zulmünün yapış yapış hissini unutuyordum.
Dünyanın en derin sularının ışıksız ve dokunulmamış çukurlarında, bugün bile nelerin sağ kalıp nelerin kalmadığından emin olmak mümkün mü?