Ya hâyifin imnel meneyi
V’el mut mecelu nızir
Li yun min şeddet hanayi
V’el hed zindah el kadir*
Ölümden korkan adamın ölümü birdenbire çıkagelir. Benim bir sevgilim vardır ki yanağı deniz gibi dalgalanır.
"Yani ne bileyim, istiyorsan insanları sevmek, kırk ekmek yemek gerek. Sevmek onları ve onların yeryüzündeki görünüşlerini, gölgelerini ve içlerindeki istekleri ve isteksizlikleri, biraz da sevdirmek gerek kendini."
En sonunda ben de baktım fotoğrafıma. Dehşet içinde kaldım. Korktum. Acayip bir adam oturuyordu bir tahta sandalyede. Arkasında kara bir perde. Perdenin üzerinde kuş resimleri.