Deniz Feneri
Virginia WoolfSözler ve Alıntılar
İnsan yalnızken cansız nesnelere, ağaçlara, ırmaklara, çiçeklere yakınlaşması ne kadar tuhaf diye düşündü; onların insanı ifade ettiklerini hissetmesi; kendisiyle yekvücut olduklarını hissetmesi, insanı tanıdıklarını, bir anlamda o insan olduklarını hissetmesi...
Sayfa 73 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Tuhaf bir şekilde ikiye bölünmüş hissediyordu kendini, sanki bir parçası ötelere çekiliyordu.
Sayfa 179 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Ne olduğumuzu, ne hissettiğimizi kim bilebilir? Birbirimize en yakın olduğumuz anlarda bile...
Sayfa 178 - İş Bankası Kültür Yayınları 11. BasımKitabı okudu
Kişiliğini yitiren kişi dertlerini de yitirirdi, telaşını da, heyecanını da...
Sayfa 73 - kırmızıkediKitabı okudu
Hayatla Aramızdaki
İşte karşısındaydı: hayat. Hayat, diye düşündü, ama düşüncesini sonuna kadar götüremedi. Hayata bir göz attı, çünkü hayatı açık seçik hissediyordu, hakiki bir şeydi o, çok özeldi, ne çocuklarıyla paylaşıyordu onu ne de kocasıyla. Hayatla kendisi arasında bir şeyler oluyordu, kendisi bir yandaydı, hayatsa öbür yanda, kendisi hep onun üstesinden gelmek istiyordu, hayatta onun üstesinden gelmek istiyordu; ve bazen de barış görüşmesi yaparlardı (kendisi yalnızken); büyük barışma sahneleri olduğunu hatırlıyordu; fakat çoğunlukla, çok tuhaftı ama, hayat dediği şeyin çok korkunç ve düşmanca davrandığını, fırsatını bulsa insana yumruğunu indirecek bir şey olduğunu hissettiğini kabul ediyordu. Hiç bitmeyen sorunlar vardı; ıstırap, ölüm, yoksullar.
Sayfa 69 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Hayatın dokusunun içine sinmiş önyargılar, anlaşmazlıklar, bölünmeler, görüş farklılıkkarı, diye hayıflandı
Sayfa 13 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Sonuçta insanın başkaları hakkında düşüncelerinin çoğu gülünçtü zaten
Sayfa 216Kitabı okudu