En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.
Kabul edilmeyen bir travma asla iyileşmeyen ve her an yeniden kanamaya başlayabilecek bir yara gibidir. Destekleyici bir ortamda yara görünür hâle gelebilir ve nihayetinde tamamen iyileşebilir.
Çocuklar başlangıçta yansıtmalarımızın sessiz alıcılarıdır. Kendilerini bu yansıtmalara karşı savunamayan, onları bize geri yansıtamayan veya bizim için yorumlayamayan çocuklar, yalnızca onların taşıyıcısı görevindedirler.