Sözler ve Alıntılar
Böyle durumlarda insan kendine soruyordu: İnsan ne için yaşar?
Sayfa 101
Her mutluluğun bir sonu vardı, bunu biliyordu.
Sayfa 74
Artık en çok ihtiyaç duyduğu şey buydu - düşünmek; aslında, düşünmek bile değil. Sessiz kalmak, bir başına olmak.
Sayfa 72
Ne olduğumuzu, neler hissettiğimizi kim bilebilir?
Sayfa 195
Kendi dünyası değişiyordu, onlarsa sakindi.
Sayfa 129