`Konservecilik oldukça ilerledi. İnsanların konserve yapıldığı yere de hapishane denir.Onların da kimisi bozulur, kimisi düzelir. Hapishene kapıları, konserve kavanozunun kapağı gibi kapanır.Havasız kaldığını,sıkışık kaldığını anlarsın. İsyan etmek istersin, muhatabın yok. Vücudun keçe gibi olur. Ümidini yitirmiş insanlar, insanlık dünyamızı paramparça eder. Bir ümide gönül bağlayıp 15 sene sonrasını gözetleyen sana da ışık verir. Fakat herşeye, herşeye alışırsın. Herşeye alışacak şekilde yaratılmışız. İşzizliğin, fikirsizliğin dipsiz kuyusunda insan kaybolur.Düşünen, çalışan bir insanın hapishaneye düşmesi en büyük işkencelerden biri olsa gerek. Bununla beraber, bazı insanlar için hapishane, dünyaya kapanan, ahirete açılan bir kapıda olabilir.``
Birinci cildi dört baskı yapan derdimi seviyorum`un ikinci cildini de ilgiyle okuyacaksınız.
