Derdimi Seviyorum
Hekimoğlu İsmail“1954’ten beri diyar diyar dolaşıyorum, Allah diyenlerin sayısı artsın diye.” diye başlıyor sözlerine “Derdini Seven Adam” Hekimoğlu İsmail… Aksi halde gecenin ayazına, kışına, soğuğuna, yağmur, çamuruna aldırmadan uzak yakın demeden bir insanı rahatından eden başka ne olabilir!
Hekimoğlu İsmail çağrıldığı her yere bu mefkûre uğruna giderken onu takip eden ve ağzından çıkan her kelimenin kıymetini takdir ederek kayda geçen iki dostu da onunla beraberdi: Ali Erkan Kavaklı ve Recep Şükrü Apuhan…
“Zahmetini çekmediğin mal senin değildir” düsturuyla onlar da talip olmuşlardı zahmet çekmeye. Sordukları sorulara aldıkları cevaplarla yavaş yavaş şekillendi Derdimi Seviyorum…
Gidilen yerin, gelen insanların ihtiyacına göre, bazen akvaryumdaki bir balıkla giriyordu derdini anlatmaya, bazen kahvehaneleri dolduran kalabalıklarla… Dünyanın kendisi dert olmayınca alemde ilişki kurulan her nesne dertlere derman bir mevzuya sokuyordu Hekimoğlu’nu.
“Memleketin bunca meselesi var; sanatımız, edebiyatımız, mimarimiz, eğitimimiz… Çözüm bekleyen onca mesele varken siz hep dini sohbet yapıyorsunuz. Biraz da bunlarla uğraşmak gerekmez mi?”, “Sizin hitap ettiğiniz kitleler iman meselesini halletmiş insanlardır. Bunu bildiğiniz halde niye konuşmalarınızın önemli bir kısmını imani meselelere ayırıyorsunuz?” sorularına verdiği tek cevap, “İslamiyet’te meselelerin başı imandır. Bu meseleleri şimdiye kadar bin defa anlatmışsam, fırsat buldukça yüz bin defa daha anlatırım” oluyordu.
Aşkı, sevdası hayallerini süsleyen güzel “İslamiyet” olan bir insanın sorulan her sorudan, her bakıştan, her hal ve tavırdan hakikate giden bir yol bulmasından, o hakikatle yatıp onunla kalkmasından, onu solumasından, onunla hayat bulmasından daha tabi ne olabilirdi?
“Bedava okuyacağımız bir kitap var. Onu her yerde bulur, her zaman okuyabiliriz. Akıcı ve sürükleyici bir üslupla yazılmış. Bu muazzam eser, kainat kitabıdır. Şunun bunun kütüphanesinde değil, gören gözlerin önündedir.” diyen Hekimoğlu, Derdimi Seviyorum’da gördüğü, duyduğu, okuduğu, tefekkür ettiği, paylaştığı, sevdiği, hasretini çektiği her şeyle kısacası hayatın bizzat kendisiyle kainat kitabının sayfalarını birer birer çeviriyor. Ta ki Yaratıcımıza giden yol üzerinde gölge yapan perdeler aralansın…
Türler:
Kitabın Konusu:
304 sayfa · İlk Yayın Tarihi: 1992
Yazar Hakkında
Hekimoğlu İsmailYazar · 92 kitap
Hekimoğlu İsmail (d. 1932, Erzincan) astsubay (emekli), yazar, gazeteci, köşe yazarı. Asıl adı Ömer Okçu olup , yazılarında kullandığı "Hekimoğlu İsmail" müstearı dedesinin adıdır. 1932'de Erzincan'da doğup burada ilk ve orta öğrenimini bitirdikten sonra 1952'de Zırhlı Birlikler Okulundan mezun olmuştur. Daha sonra astsubay olarak göreve başladığı Türk Silahlı Kuvvetlerinden 1972'de emekli olmuştur.
2009 itibari ile 80 baskıyı geçen, bir dönem yasaklanıp daha sonra serbest bırakılan Minyeli Abdullah romanını 1967'te yazmış ve bu eser ile tanınmıştır. Gazeteciliğe haftalık İttihad gazetesi ile başlayıp 5 yıl Yeni Asya Gazetesinde köşe yazarlığı yapan ve 1975'te Sur Dergisini çıkaran Okçu, Türdav'ın ve Timaş'ın kurucuları arasındadır. Birçok dergi ve gazetede yazılar yazan Hekimoğlu'nun 40'tan fazla eseri olup yurt içi ve yurt dışında yüzlerce konferans vermiştir. Kendisine Harran Üniversitesi tarafından "Edebiyat Doktoru" ünvanı verilmiştir.
Yazıları sebebiyle 1950'den itibaren çeşitli zamanlarda hakkında davalar açılmış, gözaltına alınmış, birkaç kere DGM'ye çıkarılmış, 163. maddeden yargılanmış, 1992'de de Zamandaki "Demek ki öyle..." başlıklı yazısı sebebi ile TCK'nın 159. maddesini ihlal ettiği gerekçesi ile 1 sene mahkumiyet cezası alıp 72 gün hapis yatmıştır. Şubat 2002'de felç geçirmesi sonucu sol bacağını ve sol elini kullanmakta zorluk çekmektedir. Askerlik hayatında başladığı kep giyme alışkanlığını bırakmayarak çoğunlukla kepiyle görüntülenen Hekimoğlu, 15 Ocak 2022'de vefat etmiştir.
