Descartes’in Yanılgısı
Antonio R. DamasioDescartes’in Yanılgısı Gönderileri
Descartes’in Yanılgısı kitaplarını, Descartes’in Yanılgısı sözleri ve alıntılarını, Descartes’in Yanılgısı yazarlarını, Descartes’in Yanılgısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gerek deneyimlerin gerekse bunlara verilen tepkilerin kayıtları, çevreyle uyumlu olmayı sağlayacaklarsa, hayatta kalmaya ilk önceliği veren temel bir tercihler dizisi tarafından değerlendirilmiş ve biçimlendirilmiş olmalıdırlar.
Bu değerlendirme ve biçimlendirme organizmanın varkalımı için hayati önem taşıdığından, genler aynı zamanda doğuştan varolan devrelerin, deneyimle değiştirilebilen tüm devreler üzerinde güçlü etki yapmalarını şart koşarlar.
Anımsama sırasında tekrar oluşturduğumuz imgelerle, dış dürtülerin neden olduğu imgeler yan yana ortaya çıkarlar. Beynin içinden yeniden oluşturulan imgeler, dış dünyanın neden olduklarından daha az canlıdır. David Hume'un deyişiyle bunlar, beynin dışından gelen dürtülerin yarattığı "canlı" imgelere kıyasla "soluk"tur. Fakat sonuçta her ikisi de imgedir.
Düşüncenin salt imgelerden başka, ayrıca sözcüklerden ve imge olmayan, soyut simgelerden de oluştuğu sık sık söylenir. Kuşkusuz, düşüncelerin sözcükleri ve kendince simgeleri içerdiğini kimse yadsıyamaz. Ama bu ifadenin gözden kaçırdığı olgu, sözcük ve simgelerin de topografik olarak düzenlenmiş temsiliere dayalı olduğu ve imgeye dönüşebilcekleridir. Bir cümleyi dile getirmeden ya da yazmadan önce içsel konuşmamızda kullandığımız sözcüklerin hemen hepsi ya işitsel ya da görsel imgeler olarak bilincimizde bulunurlar.
Yönlendirici temsiller, hem doğuştan hem de deneyimlerle edinilmiş bilgilerimizi kapsayan hazineyi oluştururlar. Doğuştan gelen bilgiler hipotalamus, beyin sapı ve limbik sistemde yer alan yönlendirici temsiliere dayanır. Bunu, hayatta kalmak için gerekli olan biyolojik düzenleme emirleri olarak düşünebilirsiniz (metabolizmanın denetimi, içgüdüler ve güdüler gibi). Bu emirler çok sayıda süreci denetler ama genellikle zihnimizde imgelere dönüşmezler.
Bütün mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz aile kendine özgü bir mutsuzluk yaşar.
Sayfa 272Kitabı okudu
Salt kendine doğal geleni yapmak, yalnızca daha iyi dünyaları ve yöntemleri hayal edemeyenleri, olabilecek dünyaların en iyisinde bulunduklarına inananları mutlu edebilir.
Sayfa 260Kitabı okudu
Hepimiz kendi deneyimlerimizden biliriz ki belirli bir nesneyi, yüzü ya da sahneyi anımsadığımızda, elde ettiğimiz şey tam bir kopya değil, aslının yeniden oluşturulmuş bir sureti, bir yorumudur. Dahası, yaşımız ve deneyimlerimiz değiştikçe aynı şeyin suretleri de evrim geçirir.
Homunkulus kavramına karşı yıllarca sürdürülen haklı saldırılar, sonunda çoğu kuramcıyı "öz" kavramından aynı derecede korkar hale getirdi. Ama sinirsel benliğin homunkulus gibi olmasına hiç gerek yok. Korkulacak bir şey varsa o da özsüz biliş düşüncesidir.
Öz aslında sürekli olarak tekrar yaratılan bir nörobiyolojik haldir.