Sözler ve Alıntılar
İlk aşamada Marksist felsefe, Hegel'den hareket ederek,
ama onu ters çevirmek suretiyle yeni bir toplumsal formasyonu
devrimci bir dönüşümle yaratırken, felsefeyi de salt kuramsal
konumundan teori-pratik konumuna ilerletmişti.
Hegel'i, geçmiş döneme ait metafizikte yeni tip felsefeyi
ayıran bir kopuş çizgisi olarak ele almak gerekir. 20. yüzyıldaysa
felsefe yapmanın tayin edici ilkeleri, aktif parti önderleri tarafından saptanacaktır ki bu tavır, esas olarak siyasetle felsefe ilişkisini belirleyecektir.
Birlik düşüncesi, 17. yüzyıl metafiziğinin merkezini oluşturuyordu. İnsan tam da burada birlik düşüncesinin büyük düşünürü Spinoza'yı hatırlamadan edemiyor. Ancak Spinoza'da birlik, çokluğun sadece bir görüntüsü, bir fenomen ama gerçek olmayan bir şey, yani onun {birlik} ortaya çıkış şekli olarak düşünülmektedir. Leibniz ise onu gerçeklik zemininde, çeşitliliğin gerçekliği ve çokluğun gerçekliği olarak algılamıştı. O, dünyanın sayısız çeşitliliğinin varlığını, bir birlik halinde düşünmeye yönelik bir meydan okuma olarak algılıyordu.
Genel anlamda bütün dünya, henüz bitmemiş bir süreç olarak tasavvur edilebilir.
Neticede oluşan ve geçip gidenlerin tamamı zamanın içinde değil, fakat zamanın kendisi gelecek olanı, oluşan ve geçip gidendir.
Hegel
19. yüzyıl Marx'ın, burjuva toplumunun bir yansıması olan Hegel felsefesine karşı mücadelesini görürken, 20. yüzyıl da Lenin'in, burjuva toplumunun kendisi mahvetmesine neden olan emperyalizme karşı mücadelesine tanıklık etmektedir. Hegel'den Marx'a kadarki diyalektik, burjuva toplumunun aşılmasının biçimini ortaya koymaktadır.
Lenin
"Marx'ın materyalist bir tarzda kavradığı ve kullandığı Hegel diyalektiğine dayanarak, diyalektiği her yöne doğru işlevsel kılmak zorundayız. Kanaatimce Marxsizmin Bayrağı Altında gazetesinin redaktörleri 'Hegel Diyalektiğinin Materyalist Dostları Topluluğu' adını almalıdır."