Dicle’nin Yakarışı
Mehmed UzunDicle’nin Yakarışı Gönderileri
Dicle’nin Yakarışı kitaplarını, Dicle’nin Yakarışı sözleri ve alıntılarını, Dicle’nin Yakarışı yazarlarını, Dicle’nin Yakarışı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dicle’yim ben, dilsizlerin dili, sessizlerin sesi.
Hüzünüm ben; hasret, ocağını terk edenlerin ardına düşen.
Yeşilim bahar gibi, âşık, umutlu.
Griyim ben taş gibi, gamlı, boynu bükük.
Kırmızıyım toprak gibi, kırık, yaralı.
Sessizliğin sesi duyulmaz, hissedilir; kulaklar değil, ruh ve yürek duyar onu.
Kütüphane
Burası bana, şimdiye kadar hiç hissetmediğim bir duygu yaşattı, kutsal bir yerde, insan ruhunun arındığı bir yerde, duygusal yaraların iyileştirildiği bir hastanedeydim sanki.
Kitapların özel bir kokusu vardı.
Sürgün kaderimiz olmadı mı?
Biz bir şey bilseydik, tecrübelerden ve sonsuz çabalardan ders çıkarabilseydik, ne bu halimiz halsizlerin haline benzer ne de ölüm Dicle insanının ekmek ve suyu haline gelirdi.
Baskı altındaki çaresiz insan, yanan ağaç kütüğüne benzer, zararı önce kendine verir.